Dank, dank, dank, dat is wat ik voel, nu na weken onlustgevoelens en een geest vol duistere opspelende tendenzen, de zaak weer is vrij gevallen. Een mens kan heel veel verlangen, maar al die verlangens, als hij goed ziek is, vormen zich tot één enkele: de wens weer gezond te zijn. Dat voelt dan als genade.
Er was sprake van fysiek ongemak, zeker, maar dit was verre van ondraaglijk. Veel bedreigender waren de episoden van zwartheid, die me toonden welk een gevecht mensen met zware depressie jarenlang voeren om maar niet aan hun leven een einde te maken. De uitzichtloosheid die zich laat kennen als schoonheid nog maar amper wordt herkend, liefde zich niet meer laat voelen maar wordt overwoekerd door boze gedachten en lawines van oordelen over zelfs compleet onschuldige verschijnselen. Zelfhaat die daar om de hoek komt kijken. Hier dan niet in meegaan, iedere duistere suggestie betwijfelen, geen geloof er aan verbinden.
Mijn vermoeden is dat electro magnetische straling hierin een grote rol heeft gespeeld. En dat dit lijf ermee was opgeladen zonder dat ik het de kans gaf weer te ontladen, bijvoorbeeld door, net als Karin, regelmatig in zee te gaan. Twee dagen terug besloot ik mijn gebrek aan zin in deze te negeren en verbleef ik ruim tien minuten in zee. Stromend zout water ontlaadt het lijf, en dit was voelbaar. De uren erna beschikte ik over de energie die mijn gezonde dagen kenmerken, maar dan weer, opeens, was ik bekaf, kon ik niks meer, en moest ik gaan liggen. Sliep dan al gauw drie uur. De daarop volgende dag, dat was gisteren, weer naar de Atlantische Oceaan getogen, die al drie uur bezig was zich terug te trekken tot laagtij, en daarbij een hoeveelheid kwallen in de branding had uitgespreid zoals ik nog nooit ergens heb gezien. De beesten vielen niet te ontwijken, ze waren overal! Ik heb wat pootje gebaad, mijn schedel nat gemaakt, en ging weer huiswaarts. In ieder geval hadden mijn voetzolen weer wat negatieve energie af kunnen voeren, het had me zeker wel wat goed gedaan. Vanmorgen erop toegezien dat ik rond hoogtij bij Broadstrand zou zijn, wat mij de kans op kwallen, mijzelf uitgezonderd dan, leek te verkleinen. Het water was steenkoud, ik heb na de eerste duik ik weet niet hoeveel seconden naar lucht gehapt, zulk een schok ging er door dit lijf. Verbleef als enige, onder toeziend oog van een clubje oudere dames op het strand, niet langer dan een minuut of twee in zee, om daarna met een weldadige gloed weer aan land te gaan.
Het was bij thuiskomst dat ik mezelf op een glimlach betrapte. De grondtoon van mijn wezen was eindelijk weer tevredenheid; hoelang had ik deze blijheid al niet gevoeld? Karin had in de winkel van verschillende mensen vernomen dat ze koorts hadden gekregen, en vervolgens vaak langer dan een maand nodig hadden om te herstellen, met allen hetzelfde symptoom: snel na het opstaan in de morgen alweer bekaf, tot vrijwel niets in staat, somber. Omdat ik bleef herhalen dat ik de chemtrails en led lantaarns met mogelijk 5G zenders hier in de buurt verantwoordelijk achtte voor mijn malaise, zei Karin me dat zij er dan ook last van moest hebben. Zit wat in natuurlijk. Maar Karin had regelmatig in zee gezwommen om eventuele energetische troep af te voeren. Hoe dan ook, Karin gaf me Zeolite poeder, opgelost in water, om zware metalen uit de cellen af te voeren. Ze is zelf secuur wanneer ze dit inneemt, want als dat spul werkt kun je plotseling zeer moe worden, en dat is precies wat ik meemaakte; ik neem het nu alleen nog in de avond. Kreeg ook chlorella tabletten en vanzelfsprekend het gezondste eten verkrijgbaar in deze bizarre tijden. Bij de geringste indicatie dat een voedingsmiddel niet langer te vertrouwen is verdwijnt deze uit ons dieet. We eten nog altijd zeer smakelijk dankzij Karin´s culinair talent.
Terwijl ik vandaag weer energiek wat tuinwerkzaamheden mocht doen stopte er een bestelbusje bij ons huisje. Wat kon dat zijn? Opeens wist ik het weer: het anti EMF hennep hoedje! Onder één van mijn laatste blogberichten was iemand zo attent mij er op te wijzen dat deze hoedjes in deze goed werk doen. In Nederland niet te verkrijgen, en hier in Ierland vernam ik hetzelfde; we ontkwamen er niet aan dan maar een exemplaar bij Amazon te bestellen.
Heb me ondertussen al wat verdiept in meerdere mogelijkheden de bescherming tegen EMF straling te optimaliseren. Voor lezers die hier ook graag wat meer van willen weten laat ik hier de pdf achter waar ik momenteel in lees, plus het boek dat online ook werd aangeraden als goed leesbaar en vol nuttige info.
Het effect van de malaise is ook geweest dat het me opnieuw prioriteiten heeft laten stellen, wat tot een vereenvoudiging van een aantal zaken heeft geleid, met onder andere een rustiger werkplek tot gevolg. Ook mijn schilderwerken kennen de tendens met minder middelen meer harmonie te bereiken.
De fotografie lag hoegenaamd stil de afgelopen tijd, maar wel had ik de camera bij me toen Karin en ik afgelopen week een kijkje gingen nemen bij Blind Strand, vlakbij Butlerstown. Geen zuchtje wind, zeer kalme branding, fijne temperatuur.
Mag gaarne besluiten met een gitarist die ik afgelopen week mocht ontdekken. Jan Akkerman noemde zijn naam toen hem gevraagd werd naar een gitarist op wie we moeten letten: Matteo Mancuso. Op zijn kanaal is zijn fabuleuze techniek op vooral elektrische gitaar te bewonderen, ik kies hier voor original van hem op klassieke gitaar, getiteld: Time To Leave.
Het Geluid van Stilte 
https://robscholtemuseum.nl/joost-lips-genadig-her-stel/
LikeLike